Frachtowiec VCX-350 (VCX-350 Freighter)

Frachtowiec VCX-350

(Jeff Carlisle, SW Gamer 2, WotC)

Przed VCX-350 postawiono bardzo ambitne zadanie - pomyślany został jako następca samego YT-1300. Ta zaprojektowana już za czasów Nowej Republiki maszyna ma posiadać wszystkie zalety swojego poprzednika, i na dokładkę dorzucić jeszcze coś od siebie.

Doświadczenia z poprzednich dekad pokazały, że kluczem do rynku lekkich frachtowców są w zasadzie dwa parametry: łatwość modyfikacji oraz wytrzymałość. Dobrze zaprojektowanym jednostkom wyspecjalizowanym zazwyczaj udawało się zdobyć pewien obszar rynku, jednak żadna zyskała popularności tak wielkiej jak wspomniany YT-1300 i inne statki z jego rodziny. Dlatego przygotowując się do startu swojej najnowszej linii frachtowców, korporacja CEC postanowiła jeden z nich zaprojektować właśnie pod kątem tych dwóch parametrów.

VCX-350 to jednostka dość duża, mierząca ponad 30 metrów, jednak nie aż tak ogromna jak YV-100 czy YU-410. Mimo tego, dzięki odpowiedniemu kształtowi i rozplanowaniu wewnętrznych przestrzeni kadłuba jest w stanie przewieźć ćwierć tysiąca ton ładunku, a równocześnie zapewnić w miarę komfortowe warunki podróży swojej załodze i pasażerom. Osiągnięto to między innymi przez wykorzystanie doświadczeń uzyskanych przy produkcji, sprzedaży i modyfikacjach frachtowca YZ-775: wnętrze głównego kadłuba podzielono na dwa pokłady, dolny - towarowy oraz górny - pasażersko-mieszkalny. Dzięki temu statek jest w stanie z jednej strony mieścić się na niewielkich platformach lądowniczych, a z drugiej - jego załoga i pasażerowie mają do dyspozycji mikroskopijne, ale własne kajuty z pojedynczymi kojami, a nie, jak zazwyczaj, z łóżkami piętrowymi lub składanymi. Pozwala to na dalekie podróże, a więc i dostarczanie pożądanych towarów w odległe zakątki Galaktyki, gdzie gwiezdni handlarze rzadko docierają.

W kwestii uzbrojenia przyjęto założenie, że każdy klient może mieć tu zupełnie inne życzenia i w standardzie wyposażono VCX-350 w jedną wieżyczkę z podwójnym działkiem laserowym - standard wśród lekkich frachtowców. Wieżyczka ta może być kontrolowana przez strzelca lub pilota i nie jest w stanie prowadzić ognia w kierunku rufy ze względu na wystającą do góry część silnikową. Równocześnie dzięki modułowej budowie statek może być dozbrojony w wiele innych środków bojowych, w zależności od potrzeb i zasobności portfela swojego nowego właściciela. Podobnie łatwo modyfikować można większość innych systemów tej jednostki, co sprawiło, że już w kilka lat po rozpoczęciu jej sprzedaży w Galaktyce pojawiły się dziesiątki jej odmian, często tworzone fabrycznie według przygotowanych i cieszących się uznaniem planów. VCX-350 znosi takie zmiany bardzo dobrze, ale równie łatwo można wprowadzać w nim modyfikacje zupełnie prywatne, co jest żywiołem przemytników i innych weteranów kosmicznych szlaków.

W zasadzie największą wadą VCX-350 jest... jego cena. Ze względu na popyt, koszty konstrukcji oraz jej poziom zaawansowania, jednostka ta kosztuje trzy razy tyle co nowy YT-1300. W związku z tym pojedynczy niezależni przewoźnicy z początku niespecjalnie mogli sobie na nią pozwolić - cała produkcja trafiała przede wszystkim do niewielkich firm przewozowych dysponujących większymi rezerwami finansowymi, a i tu chętni musieli czekać w długiej kolejce, gdyż CEC po prostu nie nadążało z produkcją kolejnych egzemplarzy. W pewnym momencie pojawiły się nawet gangi piratów, które wyspecjalizowały się w kradzieży tych statków i dostarczaniu ich kolejnym chętnym - do tego stopnia, że zanotowano przypadki, kiedy piraci zdobywali VCX-350 i wyrzucali w przestrzeń kosmiczną jego ładunek, bo byli zainteresowani tylko jak najszybszą sprzedażą statku. Również większe organizacje przemytnicze, jak na przykład sojusz Talona Karrde, dokładały wszelkich starań, by pozyskać jak najwięcej tych maszyn do swojej floty.

Z czasem jednak sytuacja nieco się znormalizowała - w okresie następującym po oficjalnym zakończeniu galaktycznej wojny domowej VCX-350 stawały się coraz powszechniejszym widokiem w galaktycznych portach kosmicznych, pojawił się raczkujący rynek wtórny z nieco bardziej sensownymi cenami, a Corellian Engineering Corporation mogła zacząć świętować sukces kolejnego udanego produktu.

• Gamer 2: CEC: A Legacy of Starships
• Threats of the Galaxy