Awaryjny zestaw naprawczy

Czym dla człowieka jest medzestaw, tym dla statku kosmicznego jest awaryjny zestaw naprawczy. Stanowiący standardowe wyposażenie każdej większej jednostki latającej w przestrzeni, zawiera podstawowy zestaw narzędzi niezbędnych w przypadku przebicia kadłuba lub podobnych uszkodzeń mechanicznych.

W skład takiego zestawu wchodzi: parę różnych hydrokluczy, śrubokręt soniczny, aplikator spoiwa pianowego, a także 10 kilogramów skoncentrowanego materiału ceramicznego przeznaczonego do łatania krytycznych dziur. Materiał ten to w istocie kolonia opartych na krzemie mikroorganizmów, które potraktowane odpowiednimi chemikaliami zaczynają się gwałtownie rozrastać w maziowaty, pianopodobny materiał łatwo przylegający do rozmaitych powierzchni, po krótkim czasie twardniejący i będący w stanie wytrzymać podciśnienie próżni. Konkretne właściwości tej "łaty" można dobrać przez zastosowanie odpowiednich chemikaliów inicjujących, a jej ilość przechowywana w standardowym zestawie naprawczym wystarcza zazwyczaj na zabezpieczenie dwóch średniej wielkości otworów powstałych w wyniku kolizji lub trafienia z lasera.

Oczywiście łata taka jest dużo mniej trwała niż oryginalny kadłub, a w szczególności - jest dość podatna na naprężenia. W związku z tym nie zaleca się dłuższych lotów tak "zabezpieczonym" statkiem - jedynie do najbliższego portu lub spokojnej przystani, gdzie będzie można naprawić uszkodzenie przy pomocy standardowych materiałów. Szczególnie unikać należy manewrów bojowych, konieczne jest też zachowanie ostrożności podczas wchodzenia w atmosferę.

W większości portów kosmicznych średniej lub wyższej klasy sprawdzenie i ewentualne uzupełnienie awaryjnego zestawu naprawczego jest dokonywane przez obsługę w ramach uzupełniania zapasów pokładowych. Podobnie jak w przypadku medpakietów, ilość tych zasobów zależy zazwyczaj od wielkości statku kosmicznego. Na myśliwcach raczej ich się nie stosuje (lub wykorzystuje wersje miniaturowe dostosowane do danej maszyny), na lekkim frachtowcu bywa z reguły jeden zestaw awaryjny, podczas gdy na liniowcach lub okrętach pakietów takich będzie dużo więcej, rozmieszczonych strategicznie po całej jednostce na wypadek kilku lokalnych przebić powłoki.