Krążownik Belarus (Belarus Cruiser)

Krążownik Belarus

(Cracken's Threat Dossier, WEG)

Po udanej sprzedaży krążownika uderzeniowego, gdy zamówienia na ten okręt ze strony Marynarki Imperialnej spływały niekończącym się strumieniem, firma Loronar podjęła prace nad jego wersją rozwojową. W międzyczasie sytuacja na scenie politycznej nieco się zmieniła - Imperium przegrało pod Endorem, a coraz większe znaczenie zaczęła mieć proklamowana niedługo później Nowa Republika. Toteż gdy wysłannicy Republiki zawitali do Loronara w poszukiwaniu średniej klasy jednostki bojowej dla swojej floty, nie musieli długo negocjować, aby uzyskać obietnicę otrzymania krążownika typu Belarus.

Flocie Nowej Republiki zależało na czasie, gdyż trwała właśnie jej restrukturyzacja i uniformizacja w ramach programu Defender, a do tego potrzebne były nowe okręty w miejsce starych, należących do różnych typów, klas i nierzadko odległe od siebie datą produkcji o sto lat lub więcej. Dlatego, mimo, że projekt nie był jeszcze ostatecznie doszlifowany, naciskano na Loronara, aby czym prędzej wprowadził krążownik Belarus do produkcji. Dzięki temu stał się on jedną z pierwszych nowych jednostek w siłach Nowej Republiki, choć nie był aż tak znaczącym ulepszeniem krążownika uderzeniowego jak to początkowo planowano.

Główne oszczędności - zarówno na czasie, jak i kredytach - poczyniono dzięki rezygnacji z uniwersalnej konstrukcji modułowej. Belarus jest budowany jako jedna całość, bez wymienialnych komponentów - aby przerobić go na przykład na lotniskowiec czy desantowiec, potrzeba remontu generalnego w porządnej stoczni. Rezygnacja z wymienialnych modułów pozwoliła przyciąć nieco konstrukcję kadłuba i efektywniej rozmieścić niezbędne systemy wokół elementów nośnych, co sprawiło, że okręt ten zewnętrznie niezbyt przypomina swój pierwowzór i jest od niego nieco mniejszy.

Zredukowano również nieco uzbrojenie, rezygnując z pięciu turbolaserów artylerii drugorzędnej i pięciu dział jonowych oraz gruntownie zmieniając rozmieszczenie wszystkich rodzajów broni. W rezultacie krążownik dysponuje o 40% cięższą salwą burtową, mogąc zwrócić na boki po 5 baterii i dodatkowo po 5 pojedynczych luf turbolaserów oraz po 2 działa jonowe, do przodu może jednak prowadzić ogień tylko z 5 turbolaserów i 1 działa jonowego, a rufę ma zupełnie nie bronioną. Dlatego jednostki typu Belarus przeznaczono przede wszystkim do walk w linii - czy to jako główne jednostki lekkiej formacji, osłaniane z przodu i z tyłu przez coś lżejszego, czy też jako element linii o postępującej sile - pomiędzy fregatami a cięższymi krążownikami.

Przy tych wszystkich oszczędnościach udało się również zredukować nieco bardziej niż proporcjonalnie liczebność załogi - przede wszystkim dzięki wykorzystaniu nowszych i wydajniejszych systemów pokładowych. Znalazło się też trochę więcej miejsca dla przewożonego oddziału wojskowego oraz na ładunek.

Podsumowując, krążownik Belarus to jednostka z grubsza odpowiadająca imperialnemu krążownikowi uderzeniowemu, nieco lepiej dostosowana do potrzeb Nowej Republiki. Jednostki tego typu służyły dzielnie w wielu potyczkach i bitwach za czasów Nowej Republiki, choć ich produkcja zmalała w momencie pojawienia się zaprojektowanych od podstaw okrętów Nowej Klasy - szczególnie ze względu na pojawienie się jednostek typu Sacheen i Majestic. Krążowniki Belarus brały udział również w wojnie z Yuuzhan Vongami i służyły Sojuszowi Galaktycznemu jeszcze lata po tym konflikcie. Ciekawa rola przypadła jednostce nazwanej Glorious - podczas konfliktu yevethańskiego pod dowództwem pułkownika Ejagga Pakkpekatta śledziła ona teljkońskiego wagabundę i zdołała dotrzeć za nim na Brath Qella, by odkryć jego przeznaczenie.

Komentarz lingwistyczny

Czyżby ten typ okrętu został nazwany na cześć Białorusi? Kto wie...

• Cracken's Threat Dossier
• Kryzys Czarnej Floty (trylogia)
• Essential Guide to Warfare