Bothański krążownik szturmowy (Bothan Assault Cruiser)

Bothański krążownik szturmowy

(Jedi Consular (zbiory autora))

Niektórzy twierdzą, że wojna jest naturalnym przedłużeniem polityki, prowadzonym przy użyciu nieco innych środków. Skoro tak, to trudno się dziwić, że jeden z najbardziej politycznych gatunków rozumnych w Galaktyce, Bothanie, dość dużą wagę przykłada do posiadania własnych sił bojowych i nawet w przypadku sprzymierzenia się z dowolną siłą zewnętrzną w rodzaju Imperium czy Republiki stara się zachować ich odrębność.

Już kilka lat po klęsce Imperium pod Endorem Bothanie, formalnie działając w ramach struktury wojskowej Nowej Republiki, korzystali z własnych, autonomicznych zespołów nazwanych po prostu "Formacjami Odpowiedzi Bojowej", z których jeden wziął udział w ostatnim etapie polowania na moffa Sarne w sektorze Kathol. Z jednej strony mogli dzięki temu być częścią floty republikańskiej, z drugiej - w przypadku odniesienia jakiegoś spektakularnego sukcesu mogli go przypisać wyłącznie sobie. Dalej wyglądało to podobnie - z jednej strony, coraz więcej bothańskich figur wojskowych awansowało na ważne stanowiska we flocie i armii Nowej Republiki, ale z drugiej zawsze starano się, aby lojalność pozostawała przede wszystkim przy ich własnej planecie, klanie i frakcji.

Jednym z widocznych znaków tego dwoistego sposobu egzystencji jest pierwszy zaprojektowany na Bothawui duży okręt wojenny - bothański krążownik szturmowy. Pierwsze jednostki tego typu opuściły stocznie już po podpisaniu pokoju między Resztkami Imperium a Nową Republiką i przez jednych uważane były za krok w kierunku militaryzacji planety i zagrożenie dla jej najbliższych sąsiadów, inni zaś stwierdzali po prostu, że pragnienie posiadania własnej silnej floty jest naturalnym skutkiem kryzysu związanego z najazdem na nią sił Imperium w ostatnich miesiącach wojny. Tak czy inaczej, Bothanie stworzyli okręt, który miał się wkrótce przydać nie tylko im...

Bothański krążownik szturmowy zaprojektowany został od podstaw przy wykorzystaniu najnowszych dostępnych technologii, a więc jest po prostu nowoczesny. Wyposażono go w wydajne silniki jonowe, zaawansowany hipernapęd klasy 1 i efektywne generatory osłon. Ideowo okręt ten to typowa jednostka liniowa, pod względem przeznaczenia i wyposażenia najczęściej przyrównywana do Gwiezdnego Niszczyciela typu Victory-II. Podobnie jak VSD, okręt ten ma wytrzymałą konstrukcję wewnętrzną, jest solidnie opancerzony i wyposażony w silne osłony - oczywiście i jedne i drugie nieco mocniejsze, bo czasy zdążyły się trochę zmienić i technika poszła do przodu. Bothański krążownik posiada również zróżnicowany garnitur artylerii turbolaserowej - cięższe działa do zwalczania jednostek liniowych wroga oraz 24 podwójne turbolasery mniejszego kalibru zgrupowane w 6 baterii mających atakować cele drugorzędne lub wspierać artylerię główną. Broń rozmieszczona jest tak, aby okręt nie miał żadnych większych martwych stref: z cięższych turbolaserów 8 umieszczonych jest z przodu, a po 4 na burtach i rufie, lżejsze baterie zaś rozmieszczono po 2 na każdej burcie i po jednej na dziobie i rufie. Dzięki temu jednostka ta dysponuje największą siłą uderzeniową od dziobu, niewiele mniejszą po bokach, i najmniejszą, ale nie drastycznie małą - w kierunku rufy.

Okręt wyposażono też w artylerię rakietową - wyrzutnie lekkich torped protonowych zdatnych do wykorzystania przeciw ciężkim myśliwcom, kanonierkom czy korwetom. 10 z tych wyrzutni może zwalczać cele przed dziobem krążownika, 5 - w kierunku każdej z burt, a każda z nich dysponuje zapasem 16 pocisków. Dodatkowo bothański krążownik szturmowy - jak na jednostkę tych rozmiarów i przeznaczenia przystało - wyposażono w działa jonowe kontrolujące przód i boki jednostki w stosunku 4:3:3 oraz cztery emitery promienia ściągającego. Na pokładzie znalazło się też miejsce dla myśliwców - dwa pokładowe hangary na śródokręciu, z niezależnym pokładem startu i lądowania na każdej z burt, mieszczą do czterech eskadr "małych przyjaciół".

Mimo wspomnianych już zastrzeżeń - a podnoszono różne, począwszy od pretensji, że wydawane na budowę krążowników kredyty należałoby przeznaczyć na odbudowę planet spustoszonych w wojnie domowej, aż po oskarżenia o przygotowania do najazdów wojennych na inne rejony, wliczając w to Korelię - projekt budowy tych jednostek kontynuowano, co okazało się zbawienne w momencie najazdu Yuuzhan Vongów. Wiele bothańskich krążowników weszło w skład sił walczących z napastnikami, a jeden z nich, Ralroost, służył jako okręt flagowy republikańskiego (i bothańskiego) admirała Traesta Kre'fey i wziął udział w większości ważnych bitew tego konfliktu. Gdy półtorej dekady później Bothanie dołączyli do Konfederacji Koreliańskiej, zabrali z sobą również i swoje podstawowe jednostki liniowe.

• Starships of the Galaxy
• New Jedi Order Sourcebook