Okręt szturmowy typu Acclamator (Acclamator Assault Ship)
Acclamator to pierwszy poważny znak zmian zachodzących w budownictwie okrętowym w ostatnich dekadach istnienia Starej Republiki. Ten potężny okręt został od podstaw zaprojektowany jako ciężka jednostka bojowa o dalekim zasięgu, przeznaczona przede wszystkim do przewozu i desantowania oddziałów klonów Wielkiej Armii Republiki. W porozumieniu z klonerami z Kamino stworzyła tę jednostkę firma Rothana Heavy Engineering - w istocie własność KDY, która to korporacja nie chciała się jednak póki co oficjalnie przyznawać do zaangażowania w przygotowanie armii klonów.
Okręt typu Acclamator zaprojektowano do przewozu znormalizowanego legionu Wielkiej Armii Republiki, dlatego standardowo zabiera on na pokład 16 000 żołnierzy-klonów, a ponadto 80 kanonierek szturmowych (LAAT/i) różnych wersji, 48 maszyn kroczących AT-TE, 36 dział artylerii samobieżnej i 320 śmigów lub skuterów repulsorowych. Pokaźna ilość ciężkiego uzbrojenia, w tym przede wszystkim wyrzutnie ciężkich torped, pozwala mu zarówno przebić się przez kordon obrony orbitalnej, jak i zabezpieczać obszary lądowania na powierzchni planety-celu, a wyjątkowo szybki hipernapęd - na sprawne przerzucanie żołnierzy na wymagające tego teatry działań. Acclamator może też służyć jako orbitalne centrum dowodzenia teatrem działań, a kilka jednostek tego typu może w skoordynowanym ataku wykonać rozkaz Base Delta Zero, czyli bombardowanie orbitalne mające na celu zniszczenie całej infrastruktury produkcyjnej i "siły żywej" pechowej planety. Ciężkie uzbrojenie pozwala także na toczenie w przestrzeni kosmicznej walk z ewentualnymi czynnikami pragnącymi przeszkodzić okrętowi w jego misji, chociaż sam w sobie Acclamator nie jest w stanie poradzić sobie ze skoncentrowanym atakiem okrętów liniowych - jest w końcu przede wszystkim desantowcem.
Nie można nie zwrócić uwagi na charakterystyczny jest też kształt tej jednostki - już wkróce Galaktyka będzie miała okazję zapoznać się z większą ilością podobnych okrętów: Gwiezdnym Niszczycielem typu Venator, typu Victory, Vindicatorem, ISD, Immobilizerem i tak dalej... To, czym Acclamator różni się od następców, to przede wszystkim charakterystyczna rufowa "płetwa", mierząca dwieście metrów i ukrywająca olbrzymi, ale wyjątkowo sprawny hipernapęd o mnożniku 0.6. Poza nim mieści ona jeszcze gigantyczny generator repulsorowy pozwalający Acclamatorowi na loty w atmosferze i lądowanie oraz postój na powierzchni planety - samo podwozie nie wystarczyłoby bowiem do utrzymania ciężaru całego okrętu. W rufie mieszczą się również systemy pól tensorowych oraz kompensatorów bezwładności utrzymujące kadłub Acclamatora w całości oraz układy chłodzenia reaktora, ukrytego w samym centrum kadłuba, poniżej mostka. Z tego względu "płetwa" jest piętą achillesową całego tego dość dobrze opancerzonego okrętu i kiedy jego szczegóły konstrukcyjne stały się lepiej znane, dowódcy tych jednostek musieli się liczyć z atakami na tę właśnie część kadłuba.
Charakterystyczne dla Acclamatora są również dwa silniki główne, wysunięte poza obrys kadłuba i wyposażone w system elektromagnetycznego sterowania wektorem ciągu, pozwalający krążownikowi na wykonywanie podstawowych manewrów, oraz silniki pomocnicze, które można również wykorzystać do zacieśnienia promienia skrętu. W osi okrętu poza reaktorem umieszczone są również zbiorniki supergęstego paliwa, zajmujące przestrzeń niemal do samego dziobu Acclamatora. Pozostałą część objętości kadłuba zajmują natomiast gigantyczne hangary na sprzęt bojowy. Kanonierki LAAT/i oraz LAAT/c podwieszone są pod sufitem do taśmociągów, które pozwalają swobodnie przenosić je na stanowiska startowe lub do warsztatów. Po bokach i z przodu hangarów w szeregu mniejszych "garaży" przechowywany jest pancerny sprzęt naziemny - maszyny kroczące i artyleria. Aby nie wprowadzać zamieszania podczas formowania sił i wyładunku, wszelkie naprawy odbywają się pokład niżej, a łączność zapewniana jest dzięki ruchomym platformom - windom ładunkowym zdolnym przenieść duże pojazdy i statki bojowe. Nad hangarami, w większości w "nadbudówce" okrętu, mieści się strefa mieszkalna dla tysięcy żołnierzy oraz załogi okrętu szturmowego.
Okręty typu Acclamator tworzone były przez ściśle tajną filię Kuat Drive Yards, zwaną Rothana Heavy Engineering, osadzoną na nie widniejącej na standardowych mapach galaktycznych mroźnej planecie Rothana. Miejsce to, leżące w Zewnętrznych Rubieżach, odkryte zostało około roku 800 BBY, a KDY potajemnie kupiło od zwiadowców koordynaty i pod przywództwem Quiberona Kuata stworzyło na planecie samodzielny kompleks kopalń, rafinerii, fabryk i stoczni, utrzymujący łączność z macierzą jedynie za pośrednictwem zakonspirowanych szlaków nadprzestrzennych wiodących przez Dziką Przestrzeń. Przez stulecia na Rothanie tworzono najbardziej tajne spośród projektów KDY, aż w końcu w roku 31 BBY przyszło zlecenie na Projekt Icefang (Lodowy Kieł) - stworzenie okrętów, kanonierek i masy innego sprzętu dla przygotowywanej potajemnie armii klonów.
Acclamatory oddano do służby w sam raz przed bitwą o Geonosis, w której 12 jednostek tego typu przeszło chrzest bojowy ostrzeliwując naziemne pozycje obronne Separatystów (i eliminując w ten sposób dużą część lotnictwa myśliwskiego przeciwnika), wysadzając desant Wielkiej Armii Republiki oraz walcząc z okrętami wroga. Niewielka ich ilość została utracona podczas wyładowywania sił naziemnych, większość jednak przetrwała i wspierała armię prowadząc bombardowania z orbity. Sukces ten sprawił, że Senat praktycznie natychmiast zatwierdził zamówienie na kolejny tysiąc okrętów.
Ponieważ Republika nie posiadała w tym etapie wojny praktycznie żadnych innych okrętów liniowych, Acclamatory pełniły również rolę standardowego krążownika kosmicznego aż do szerszego wprowadzenia do linii Gwiezdnych Niszczycieli typu Victory oraz Venator, a w działaniach tych dzielnie wspierały je zmodyfikowane awiza typu Consular - Chargery. W okresie tym powstało kilka zmodyfikowanych wariantów okrętu szturmowego Rothany dostosowujących go do zmieniających się na polu bitwy sytuacji, włącznie z najpopularniejszym wariantem - okrętem Acclamator II, lepiej dostosowanym do bombardowań orbitalnych. Powstały również warianty przystosowane do pełnienia roli ruchomych baz remontowych czy zaopatrzeniowych, punktów ześrodkowania komandosów, jak również typowe lotniskowce, jak na przykład Nevota Bee wykorzystany w bitwie o Muunilist, na którego pokładzie zmieściło się 156 myśliwców V-19 Torrent.
Kiedy okręty tego typu zostały zastąpione przez Gwiezdne Niszczyciele, Imperium znalazło dla nich inne zadania. Pewną część Acclamatorów przebudowano na statki niewolnicze i więzienne - dzięki możliwości lądowania na planecie były w stanie zabierać od razu wielkie ilości niewolników z opanowanych przez siły Imperium planet. W tym charakterze wykorzystywano te eks-krążowniki jeszcze wiele miesięcy po bitwie o Yavin, między innymi podczas "ostatecznego rozwiązania kwestii" planety Jabiim. Inne jednostki natomiast złomowano, by odzyskane materiały wykorzystać do budowy nowych, silniejszych machin wojennych.
Z niektórymi danymi technicznymi tego okrętu jest pewien problem. Jego załoga w Complete Cross-Sections podawana jest jako 700 osób, podczas gdy w Starships of the Galaxy (Saga Edition) wynosi 20141 - tyle samo, co dla Acclamatora-II. Również hipernapęd podawany jest w SoG jako 0.75 dla obu wariantów okrętu, podczas gdy w innych źródłach (w tym w Przekrojach... oraz The Essential Guide to Warfare) stoi 0.6.
Dodatkowo The Clone Wars Incredible Vehicles podaje dla tego okrętu długość 891.59 metrów - ale tu akurat ta książka wiele wartości wyciągnęła z kapelusza i stoją one w sprzeczności z szeregiem innych, spójnych w tej kwestii źródeł.
Po łacinie "acclamator" to ktoś, kto krzyczy, oglasza, obwieszcza (stąd aklamacja). Może też być - krzykacz.
pełna nazwa: | Acclamator-class Transgalactic Military Assault Ship | producent: | Rothana Heavy Engineering |
---|---|---|---|
polska nazwa: | Okręt szturmowy typu Acclamator | w slangu: | - |
prędkość: | 7 | wytrzymałość: | 333 |
w atmosferze: | 1200 km/h | osłony: | 233 |
hipernapęd: | 0.6 | zwrotność: | 3 |
uzbrojenie: |
|
długość: | 752 m |
rozpiętość: | |||
załoga: | 680 (w tym strzelcy: 40) | ||
pasażerowie: | 16 000 | ||
ładowność: | 11 250 t | ||
cena (nowy): | 29 000 000 kr | ||
używany: | 19 000 000 kr | ||
w użyciu od / do: | wojny klonów (22 BBY) |
- Complete Cross-Sections
- Starships of the Galaxy II
- Complete Locations
- Clone Wars Incredible Vehicles
- Essential Guide to Warfare
- Empire: The Wrong Side of the War